Wij hebben een thuis, hoera!
“Als de Heer het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers…” (Psalm 127)
Het onderstaande bericht heeft Hannes geschreven over het nieuwe KISI-Huis in Oostenrijk. Een bijzonder verhaal, dat de moeite waard is om te lezen:
“Dit hebben we de afgelopen jaren telkens weer gebeden: in 2007 toen de Kapucijnen uit het klooster in Gmunden trokken, maar ook toen het huis aan de Traunsee van de Jezuïeten verkocht werd (wij woonden daar van 2007-2010). Maar toen bleek dat de huizen niet voor ons bestemd waren, zakten ook onze gebeden voor een KISI huis weer in. We hebben wel al vanaf de eerste jaren van KISI over een eigen huis gedroomd, met name door het huis in Kärnten van de ‘Stiftung de La Tour’ conferenties, waar wij zomerweken deden. In 2003 begon een toenmalige KISI-tiener met een maandelijkse gift voor een KISI-Huis, die we tot op vandaag de dag ontvangen. Een KISI-moeder, Renate, liet me laatst een gebedsplan zien waarmee ze zich al sinds een aantal jaren had voorgenomen om voor een KISI-Huis te bidden.
En God verhoorde onze gebeden. In de afgelopen weken en maanden mocht we dit beleven op een manier waar we alleen maar anderen over hadden horen spreken. Ik (Hannes) heb dit bericht geschreven in ons nieuwe KISI-Huis, de week nadat we het koopverdrag voor het huis hebben ondertekend. En als ik ‘ons’ schrijf, bedoel ik ook echt ‘ons’: dit huis, gesponsord door God, is van alle KISI’s. In het onderstaande bericht wil in het kort vertellen hoe we aan dit huis zijn gekomen:
Maart 2016: Hannes zoekt voor vrienden een huis en komt bij de Vierkanthof (het huidige KISI-Huis) terecht.
Mei 2016: Het huis wordt voor het eerst bezocht. Indrukken: mooi huis, waaraan echter ook een mooi prijskaartje hangt. Het echtpaar dat het huis verkoopt kennen we, omdat we een aantal jaar geleden bij hun bruiloft gezongen hebben en omdat zij een keer een KISI optreden hebben georganiseerd. Ze zouden erg blij zijn als wij het huis zouden kunnen krijgen, omdat ze dan wisten dat het in bekende handen terecht zou komen.
Wij begonnen met bidden voor ‘meer plaats’.
5 augustus 2016: Aan het eind van de Ochtendmis krijgt Hannes een berichtje, dat het echtpaar ons het huis voor de komende twee weken ter beschikking stelt. In de zomer beleefden we telkens weer dat deuren gesloten werden die eigenlijk al open waren: deze ochtend wist ik nog niet waar de 100 KISI’s diezelfde avond moesten slapen. Maar God helpt op tijd.
6-19 augustus 2016: We baden met de kinderen: Heer, is dit huis ‘ons’ huis? We trokken biddend rondom het huis. We baden vanaf de omliggende bergen (inclusief de Traunstein) en baden zo echt ‘op het huis toe’. We baden een noveen (waarvan meerdere moeten volgen). We hadden geen duidelijk ja, maar ook geen duidelijk nee. We konden echter wel vaststellen dat de kinderen zich thuis voelden. De tieners en volwassenen ook. Maar ons hart hing niet aan huis, dus we lieten het los, wetende dat het huis 3 miljoen euro kostte. Proberen binnen KISI dit bedrag bij elkaar te brengen, voelde als een zwembad met een beker vullen. De prijs was gewoon te hoog. Voor ons dan.
De rest van de zomer baden en vastten we voor een huis. In de tussentijd waren namelijk 14 vrijwilligers bij KISI begonnen, dus onze twee vrijwilligerswoningen op de Grasberg boden helaas niet genoeg slaapplaatsen voor hen. We hadden echt meer plaats nodig, maar dat het zoveel meer plaats zou worden: wie had dat gedacht? Eerlijkgezegd: wij niet. Maar plotseling vermeerderden onze gebedsindrukken, dat God daadwerkelijk een plek voor ons had voorbereid.
Nacht van 13 op 14 september: op de reis van Volos (Griekenland) naar Medjugorje (Bosnië-Hercegovina) met het vrijwilligersteam kregen we bij het luisteren naar Gods stem de volgende indruk: “Het eert Mij, dat jullie Mij zo vertrouwen. Houd jullie ogen open! Ik zal jullie een huis geven. Ik zal het jullie schenken.”
16 september 2016: Schloss Goldenstein, Salzburg. KISI KEY weekend. Wij houden onze ogen open en ontdekten in het klooster van de zusters een KISI-Kalender van het jaar 2016. Hier staat als titel voor de maand september: “Wij hebben een thuis, hoera!”. De opwinding is groot: een bevestiging?!
18 september 2016: We hebben een Mis om het nieuwe vrijwilligersteam te installeren. De celebrerende heeft tijdens de Mis de indruk dat God hem zegt dat hij een vriend van hem moet vragen of hij iets voor KISI wil doneren. Na de Mis bij het middageten kwam dus de vraag: “Hannes, hebben jullie geld nodig? “ – “Natuurlijk hebben wij geld nodig: aan de KISI auto moet veel gerepareerd worden en het afgelopen werkjaar hadden we een minus in onze begroting. En dan is er nog de Vierkanthof. Heeft uw vriend geld in deze hoeveelheid?” – “Dat weet ik niet”, kreeg ik als antwoord. De priester had met zijn vriend nog nooit over zoiets gepraat en hij vond het ook best moeilijk om zoiets te vragen. We gaven de priester dus wat promomateriaal mee en baden.
20 september 2016: twee telefoontjes van de priester. In de middag: “Ik heb mijn vriend van jullie en van het huis verteld. Ik heb het hem alleen maar verteld, ik heb hem niet om geld gevraagd. Hij zei dat hij KISI niet kende, maar als de priester denkt dat het iets goeds is, dan zou hij KISI graag met €500.000 ondersteunen!”
Wow, wij waren overweldigd, dankbaar en ontroerd. En dit was maar het begin.
27 september 2016, 15:00. Een KISI-delegatie bezoekt de weldoener om hem te bedanken, voor hem te zingen en hem te zegenen.
29 september 2016: De kerk herdenkt de aartsengelen Michaël, Gabriël (jaarheilige van Hannes) en Rafaël. Na de ochtendmis kijk ik op de KISI rekening: het op 20 september genoemde bedrag bevindt zich dubbel op onze rekening! Wij zijn weer overweldigd, dankbaar en ontroerd en loven God!
Om het wat in te korten even een tijdsprong:
24 november 2016, 17:30: Wij vieren de eerste Mis in het nieuwe KISI-Huis. Het is de Vooravondmis voor de gedenkdag van de Hl. Catharina van Alexandrië. Zij werd aan het begin van 2016 als jaarheilige voor KISI getrokken. Wat voor een timing! Een uur van tevoren hadden we namelijk het koopverdrag ondertekend. De weldoener heeft ons in 3 termijnen het benodigde bedrag overgemaakt.
26 november 2016: Deborah, 8 jaar, opent het KISI-Huis. KISI Key gaat het KISI-Huis binnen. We kunnen terecht zeggen:
- Een pelgrimslied van Salomo.
Tot slot nog een paar woorden van de weldoener:
Het volgende is erg belangrijk voor mij: dankt en prijst met uw familie en met de kinderen onze God voor deze ontwikkeling. Ik weet dat doet dat sowieso doet. Maar het is ook het enige juiste adres. In ons geval had ik echt slechts een doorgeef-functie. Anders moest de Almachtige geld uit de Hemel op uw huis laten regenen of het in uw portemonnee smokkelen. Dat zou een echt wonder zijn geweest, waarmee Hij – zo lijkt me- zuinig omgaat. Erg verstandig.
